تأملی در ویژگی های ادبی و زبانی ماشین نوشته ها

ادبیات جاده ای که از ژانرهای ادبیات فولکوریک محسوب می­شود با عناوین دیگری چون: ادبیات سیار، ادبیات کامیونی، ادبیات بیابانگرد، ادبیات ماشینی، ماشین نوشته ها و خودرو نوشته ها نیز کاربرد دارد. این نوشته ها که ساخته ذهن مردان جاده است، بیان هنری زیبایی از رنج و اندوه انسان نسبت به ذات خود، اسرار و رموز جهان هستی، مطیع شدن در برابر قضا و قدر و سپردن امور به دست  تقدیر و سرنوشت است. اگرچه بیشتر ابیات و عبارات ماشین نوشته­ها گلچینی از اشعار دیگران است، ولی صاحب ماشین از آن برای بکارگیری احساسات درونی خود استفاده می­کند و از طریق آن با مخاطبش ارتباط موفقی برقرار می­سازد که در راستای آن مخاطب نیز جذب این ارتباط شده و رضایت خاطر او نیز فراهم می‌آید. در این جستار که بر روش توصیفی- تحلیلی استوار می­باشد، سعی بر آن است این نوشته­ها از دیدگاه زبانشناسی و ادبی مورد بررسی قرار گیرد. همچنین از روش تطبیقی و مقایسه ای بهره گرفته تا به تحولات وتغییرات موجود در این نوع خاص از ادبیات در دهه های مختلف بخصوص در دو دهه اخیر بپردازد. با واکاوی موضوع در این جستار مشخص گردید آنچه درخصوص زبان ادبی این نوشتارها مورد توجه می­باشد، تکثر ابعاد معنایی و مضامین مختلف در آنهاست که امری طبیعی می­نماید، این بسبب قابلیت ویژه ای در این نوشتارها است که از آن به فضاسازی تعبیر می­شود. شناخت زبان شعری با افکار و احساس موجود در پس آن، چگونگی انتقال و یافتن ابزار انتقال آن، از مهمترین مسائلی است که در این دل نوشته ها مدّ نظر است.